درباره ی دیالوگ


جامعه ی ما مریض است . جامعه ی ما بیمار فرهنگ خود است . یکی از سرچشمه های این بیماری فرهنگی ، تضاد عقاید و افکار در برابر یکدیگر است . تضادی که تنها درمانش روبرو شدن با خود همین تضاد است . و در این رویارویی است که دیالوگ به عنوان دارو عمل خواهد کرد .
دیالوگ یعنی من حرف می زنم ، تو حرف می زنی و من فقط حرف تو را نمی شنوم ، من حرف تو را گوش می کنم تا بفهمم .
برقرار شدن دیالوگ باید از خود فرد شروع شود . ابتدا باید خود فرد با تضادهایش روبرو شده و بیماری اش را درمان کند .


این وبلاگ ابتدا محلی است برای برقراری دیالوگ بین من و خودم . بعد از آن شاید محلی باشد برای برقراری دیالوگ بین من و عابرانی که از اینجا عبور می کنند .



نکته : از آن جایی که برای برقراری دیالوگ باید هویت طرفین برای یکدیگر معلوم باشد تا نسبت به هم ذهنیت داشته و توانایی فهم و درک حاصل شود ، نظرات ناشناس ( مگر نظراتی که هویت نویسنده شان از طریقی بر شخص صاحب وبلاگ معلوم بوده و تاثیری نیز بر برقرای دیالوگ جمعی نداشته باشند ) حذف خواهند شد .