۱۳۸۸ دی ۱۷, پنجشنبه

شیرین


شیرین ، آخرین ساخته ی عباس کیارستمی است ؛ فیلمی که بسیاری آن را کندترین فیلم این فیلمساز می دانند . در این فیلم 113 هنر پیشه ی زن ایرانی و ژولیت بینوش فرانسوی در مقابل دوربین قرار گرفته اند .
شیرین موضوع خاصی را دنبال نمی کند . بیننده در تمام طول فیلم ، کلوز آپ صورت بازیگران مختلف زن ایرانی را می بیند که خود در یک سالن مشغول تماشای فیلمی هستند - که قصه ی آن ، قصه ی منظومه ی عاشقانه ی خسرو و شیرین نظامی گنجوی است - بازیگران در تمام لحظات فیلم حرفی نمی زنند و بیننده فقط صدای فیلمی را که در حال پخش شدن است ، می شنود .
اما هنگام فیلم برداری و ساخته شدن شیرین ، فیلمی در حال پخش وجود نداشته و بازیگران دقایقی به یک صفحه ی سفید که چند نقطه رویش بوده خیره شده اند و از آنها خواسته شده به این نقطه ها نگاه کرده و به فیلم درونی خودشان فکر کنند . کیارستمی در این باره می گوید : " در عين حال که اينها بازی می کردند و می دانستند روی صندلی بازيگر نشسته اند ، اما يک لحظاتی دارد که به نظرم به شدت حقيقی است ؛ در عين حال که دارند بازی می کنند و به معنايی در نور و فريم ما کنترل شدند ، اما از يک جهت کاملا آزادند برای اينکه هيچ نوع توصيه ای به آنها نشده و اينها در يک سفر درونی خودشان به چيزی می رسند که شما می بينيد . "
کیارستمی شیرین را ادای دینی به هنرپیشگان زن ایرانی می داند و معتقد است که " شیرین در بردارنده ی لحظاتی از خصوصی‌ترین احساسات بازیگران زن سینمای ایران است " ، که شاید نمادی باشند از زنان جامعه ی ایرانی که برای رسیدن به جایگاه خود رنج های بسیاری کشیده اند ؛ و اکنون با تماشای قصه ی خسرو و شیرین و با یاد آوری آنچه بر ایشان گذشته ، گاه لبخند می زنند و گاه اشک است که از دیدگانشان فرو می غلتد .

پی نوشت : به نظر بنده شیرین بیشتر از آن که یک فیلم سینمایی باشد یک چیدمان ( اینستالیشن ) است ؛ که با قرار دادن داستان به صورت صدا در کنار نور و پرتره های بیشمار با مخاطب ارتباط برقرار می کند .



۲ نظر:

DENA گفت...

hafte pish ke daftare yeki az dostan bodam ye aghaee omade bood dasht dar moredesh migoft va migoft aslan khaste konande nemishe va kheyli tarif kard azash.manam dos daram bebinam

بهروز گفت...

آره ، اولش که یه کم بگذره دیگه خسته کننده نمی شه ، میارم برات D: